22 kwietnia 2002 roku rozpoczął się, trwający 306 dni , najdłuższy protest pracowniczy.
W strajku brali udział pracownicy istniejącej od 1929 roku Fabryki Kabli, miejsca pracy wielu pokoleń ożarowiaków. Dobrze prosperujący, duży zakład pracy, zatrudniający ówcześnie około 900 pracowników decyzją właściciela miał zostać zamknięty,, pracownicy zwolnieni a maszyny i linie produkcyjne sprzedane.
W czasie trwania protestu prowadzone były na różnych szczeblach rozmowy i negocjacje, podejmowane były ustalenia, które nie były potem dotrzymywane.
26 listopada 2002 roku nastąpiła siłowa pacyfikacja protestujących robotników.
24 grudnia przed brama wjazdową na teren fabryki odbyła się Wigilia.
21 lutego 2003 roku oficjalnie strajk został zakończony.
W listopadzie 2012 roku na ścianie budynku portierni została wmurowana tablica upamiętniająca brutalną pacyfikację protestu.
26 listopada 2022 roku odbyła się uroczystość przy tej tablicy w dwudziestą rocznicę protestu.
Wirtualne Muzeum Ożarów Mazowiecki otrzymało niezwykle cenny prezent od pana Tomasza Gutry, zwanego legendarnym fotografem Solidarności. Rejestrował on wydarzenia w 2002 roku, był też uczestnikiem uroczystości 26 listopada 2022 roku.
Przeżyjmy to jeszcze raz oglądając zarejestrowane kamerą pana Tomasza Gutry obrazy i sceny
Protest pracowniczy
Pacyfikacja protestu
Wigilia 2002 z protestującymi
W 2012 roku wmurowano tablicę w ścianie dawnej portierni Fabryki Kabli. Informator Ożarowski nr 12 (24) z grudnia 2012 roku tak opisywał to wydarzenie:
10 lat po pacyfikacji
20 lat po pacyfikacji
Komitet Organizacyjny uroczystości 26 listopada 2022 roku wystosował zaproszenia:
Pan Kazimierz Stachurski, świadek wydarzeń z 2002 roku i jeden z uczestników jubileuszowej uroczystości, nadesłał swoją relację:
W sobotę 26 listopada 2022 roku, w kilku miejscach naszego miasta odbyły się obchody
XX rocznicy pacyfikacji protestów pracowniczych Fabryki Kabli Ożarów.Uroczystości rozpoczęły się spotkaniem przy dawnej portierni FKO o godzinie 11.00. Przybyło kilkadziesiąt osób, uczestników protestu, byłych pracowników zakładu. Były przemówienia, wspomnienia pod tablicą upamiętniającą wydarzenia z roku 2002. Złożono wiązanki kwiatów: od Komitetu Organizacyjnego, Zarządu Regionu Mazowsze NSZZ „Solidarność”, od Burmistrza Ożarowa Mazowieckiego, Starosty Powiatu Warszawskiego Zachodniego. Komitet Organizacyjny stanowili byli pracownicy fabryki i uczestnicy protestu: Andrzej Kuryłowicz (z powodu choroby reprezentowany przez syna Cezarego), Karol Pac, Stanisław Gołębiowski, Waldemar Dubiński i Grzegorz Iwanicki z Regionu Mazowsze NSZZ „Solidarność”, władze samorządowe reprezentowali: Elżbieta Jastrzębska – zastępca Burmistrza Ożarowa Mazowieckiego i Wojciech Białas – wicestarosta Powiatu Warszawskiego Zachodniego.
W miejscu gdzie przed laty była brama wjazdowa do zakładu i przez dziesięć miesięcy stał namiot uczestników protestu, zrobiono pamiątkowe zdjęcie.
O godzinie 12.00 w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego wszyscy uczestniczyli we Mszy św. celebrowanej przez ks. Proboszcza Zdzisława Słomkę SAC i ks. Zbigniewa Kołodzieja SAC – uczestnika wydarzeń sprzed dwudziestu laty, który przypomniał je w swej homilii.
Ok. godziny 14.00 goście i organizatorzy jubileuszowej uroczystości spotkali się na poczęstunku zorganizowanym przez władze miasta w Hotelu Lamberton. Miłym i ciekawym gościem spotkania był fotografik i dziennikarz – Tomasz Gutry, autor reportażu z walk przy bramie przed dwudziestu laty, związany z Regionem Mazowsze NSZZ „Solidarność”.
26 listopada 2002 roku zapamiętałem dobrze jako pierwsze, dramatyczne wydarzenie
świeżo po wyborach samorządowych. Tej nocy byliśmy wraz z Radą Miasta przy bramie FKO wśród protestujących pracowników, wobec kordonów uzbrojonej Policji i wynajętych ochroniarzy z firmy IMPEL. Dziękuję, za zaproszenie na tę rocznicę, o tym proteście nie zapomnimy..Kazimierz Stachurski
Burmistrz Ożarowa Mazowieckiego
w latach 2002-2010
Pan Tomasz Gutry nadesłał nam swoją fotograficzną relację.
Dziennikarz i fotograf Tomasz Gutry w 2020 roku został odznaczony, wraz z kilkoma innymi działaczami opozycji antykomunistycznej, Krzyżem Wolności i Solidarności.
W laudacji napisano: „Tomasz Czesław Gutry, który 9 marca 1968 r. brał udział w demonstracji studentów przed gmachem Wydziału Elektroniki Politechniki Warszawskiej w Warszawie za co został skazany na 6 tygodni aresztu i 50 złotych grzywny. Gutry od 1975 r. jest członkiem Warszawskiego Towarzystwa Fotograficznego, którego był wieloletnim wiceprezesem i prezesem. Od 1980 r. dokumentował przemiany w Polsce, wielokrotnie przygotowywał serwis fotograficzny z Mszy św. za Ojczyznę, publikował zdjęcia w opozycyjnym „Przeglądzie Wiadomości Agencyjnych”. W roku 1989 jego zdjęcia znalazły się w pierwszych numerach „Gazety Wyborczej”.
Natomiast Wydawnictwo Biały Kruk tak prezentuje pana Tomasza Gutrę:
„Urodzony w 1946. Absolwent Wydziału Elektroniki Politechniki Warszawskiej, przez 19 lat pracował jako elektronik (specjalista konstruktor). Opublikował łącznie kilka tysięcy zdjęć (głównie fotografia prasowa, góry, krajobrazy), wykonał – około stu tysięcy. Od 1975 r. jest członkiem Warszawskiego Towarzystwa Fotograficznego, którego był wieloletnim wiceprezesem i prezesem. Od 1980 r. dokumentował przemiany w Polsce, wielokrotnie przygotowywał serwis fotograficzny z Mszy św. za Ojczyznę, publikował zdjęcia w opozycyjnym „Przeglądzie Wiadomości Agencyjnych”. W roku 1989 jego zdjęcia znalazły się w pierwszych numerach „Gazety Wyborczej”. Od 1992 r. pracował jako fotoreporter w „Tygodniku Rolników Obserwator” i „Tygodniku Solidarność”. Jego zdjęcia ukazywały się m.in. w „Gazecie Wyborczej”, „Przeglądzie Katolickim”, „Głosie”, „Naszej Polsce”, „Poznaj Swój Kraj”, „Cogito”, „Super Expressie”. Uczestniczył w wielu wystawach fotograficznych, w tym z pogrzebu ks. Jerzego Popiełuszki, w roku 1995 miał wystawę indywidualną. Autor zdjęć zamieszczonych w książkach „Śmiech i złość” oraz „Solidarność. Kronika walki lat 1980-2015”.
Tomasz Gutry jest synem Cecylii z domu Heleniak (1912-1990) zasłużonej działaczki konspiracji AK i Czesława Gutry (1901-1990), znanego warszawskiego bibliotekarza i bibliografa, wicedyrektora Biblioteki PAN.
Wróćmy jeszcze do czasów strajku w Fabryce Kabli w 2002 roku.
Wirtualne Muzeum poleca czytelnikom artykuł Adriana Zandberga „Takie czasy…„, napisany w trakcie trwającego protestu.
Zaczyna się ten tekst następująco:
„Dochodowa fabryka. Nowoczesna technologia. Portfel zamówień tak duży, że trzeba było wprowadzić pracę w systemie czterobrygadowym. Nowy inwestor, potężny, polski kapitalista. Efekt? Likwidacja zakładu i zwolnienie 600 pracowników.„.
Wszystkie zdjęcia w tekście są autorstwa pana Tomasza Gutry, któremu bardzo dziękujemy za ich udostępnienie..
