Kazimierz Skowroński pracował w Hucie Szkła w Ożarowie od 14.roku życia aż do emerytury.
Kazimierz Skowroński w młodości
Kazimierz Skowroński urodził się 4 marca 1926 roku w Borzęcinie Dużym, zmarł w wieku 80 lat 6 maja.2006 roku w Ożarowie, został pochowany na cmentarzu w Ołtarzewie.
Pochodził z wielodzietnej rodziny Łukasza i Marianny z domu Milej Skowrońskich z Borzęcina Dużego. Najstarszy Kazimierz miał rodzeństwo: Krystynę Dziudzi, Mariannę Grot, Jerzego, niepełnosprawnych Stanisławę i Zygmunta. Rodzice nie mieli swojego gospodarstwa lecz wynajmowali się do pracy u innych gospodarzy.
Już jako czternastolatek, jako pomocnik hutnika, pracował w Hucie Szkła w Ożarowie.
Do pracy w Hucie Szkła w Ożarowie dojeżdżał rowerem (ok. 9 km) z Borzęcina Dużego. Dopiero w 1951 roku przeprowadził się z założoną rodziną do Ożarowa. Pracował w Hucie Szkła do emerytury.
Był człowiekiem ciepłym, spokojnym i bardzo pracowitym. Oprócz pracy w Hucie Szkła wynajmował się do różnych prac gospodarskich w Ożarowie i okolicy.
W 1948 roku poślubił Władysławę z domu Kochanek z Kosmowa odległego od Borzęcina Dużego 1,5 km..
Władysława Skowrońska z domu Kochanek
Władysława Skowrońska w starszym wieku
Władysława z Kochanków Skowrońska urodziła się 29 lipca 1929 rok, zmarła 15 sierpnia 2020 roku w wieku 91 lat, została pochowana w Ołtarzewie.
Władysława z Kochanków Skowrońska jest córką Bronisławy Kochanek z domu Nowak i Władysława.
Bronisława z domu Nowak pochodziła z Czajęcic w powiecie opatowskim, województwie świętokrzyskim (ok. 200 km od Ożarowa). Jej rodzice Jakub i Marianna z Lorantych mieli w Czajęcicach duże gospodarstwo i obszerny dom. W tym domu Jakub otworzył szkołę podstawową. Obydwoje z żoną pracowali w niej jako nauczyciele. Dzięki temu Bronisława ukończyła czteroletnią szkołę podstawową. Bronisława miała jeszcze 7 rodzeństwa: Jana, Stefana, Kazimierza, Annę Chrabkową, i trójkę zmarłą w dzieciństwie.
Jakub i Marianna zmarli w stosunkowo młodym wieku na cholerę. Najstarszy z rodzeństwa Jan Nowak sprzedał dom i gospodarstwo i kupił dozorcostwo w Warszawie. Swoją najmłodszą siostrę Bronisławę oddał na służbę do dworu w Ostrówku niedaleko Kosmowa. W taki sposób Bronisława z okolic Opatowa trafiła w okolice Ożarowa.
Bronisława Nowak urodziła córkę Władysławę 29 lipca 1929 roku, dwa lata później wyszła za mąż za Władysława Kochanka, Urodziła też syna Witolda i córkę Danielę.
Niestety w czasie niemieckiej okupacji zginął jej mąż Władysław i Bronisława została wdową z trójką dzieci na wychowaniu.
Władysław handlował produktami rolnymi i mięsem. W czasie jednego, wieczornego powrotu wozem konnym z Błonia został zatrzymany przez niemiecki patrol i osadzony w Lesznie, stamtąd przewieziono go do więzienia w Grodzisku Mazowieckim. Bronisława z najmłodszą czteroletnią Danielą piechotą szły do Leszna a potem Grodziska, próbując uzyskać widzenie. Niemcy obiecali wypuścić Władysława za pieniądze ze sprzedaży konia i wozu. Ale mimo zapłaty nie uwolnili Władysława. Sugerowali też sprzedaż działki ale Bronisława odmówiła. W Grodzisku Władysław szył kapcie Niemcom. Pozwolili uszyć kapcie czteroletniej córeczce i przekazali je Bronisławie dla Danieli. Władysław został wywieziony do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Tam podjął próbę ucieczki z dwoma współwięźniami ale został złapany i zastrzelony.
Bronisława Kochanek miała skromny domek w Kosmowie, Jej wnuczka Marianna Regułą wspomina:” był to drewniany domek z jednym pokojem z drewnianą podłogą i oknem wychodzącym na piaszczystą drogę, kuchnią z podłogą wyłożona kamieniami i posypana żółtym piaskiem. Do domku przylegał składzik na opał, obok była studnia i mała piwniczka obłożona ziemią”.
W 1951 roku rodzina Skowrońskich (Kazimierz i Władysława) z dwuletnią córką Marianną przeniosła się z Borzęcina Dużego na stałe do Ożarowa, gdzie urodziła się druga córka Elżbieta (12.11.1951).
Pierwsze mieszkanie w osiedlu huckim było bardzo skromne, na parterze domu ze wspólnym korytarzem, gdzie po jednej stronie mieszkała rodzina Skowrońskich a po drugiej państwo Magdziakowie z adoptowaną córką Tereską.
3.letnia Marianna i 11 miesięczna Elżbieta
Kazimierz Skowroński z córką Marianną w Borzęcinie
Marianna z siostrą Elżbietą ok. 1954
Od lewej Bronisława Kochanek, z domu Nowak, matka Władysławy po mężu Skowrońskiej (po prawej). W środku od lewej Marianna i Elżbieta Skowrońskie. W Ożarowie przy Poznańskiej.
Marianna z bratem ciotecznym Januszem Nowakiem z Warszawy
Zdjęcie zrobione na terenie osiedla Huty Szkła. Przy willi założyciela i właściciela Huty Kazimierza Kamińskiego był ogródek z piaskownicą.
Na górze, na tle płotu w białej sukience od lewej Marianna, po prawej jej siostra Elżbieta Skowrońskie.
Osoba dorosła to pani Wolańczykowa, na zdjęciu jest jej trójka dzieci: Alicja, Teresa i Janina – po lewej stronie dwie dziewczynki jasnoblond i jedna malutka.
Marianna w pierwszej klasie szkoły podstawowej
Marianna z siostrą Elżbietą
Z lewej Wanda Adamiak (po mężu Bednarska), z prawej Marianna Skowrońska (po mężu Reguła) przed 1958 rokiem.
Od lewej Marianna Skowrońska (po mężu Reguła), Elżbieta Skowrońska (po mężu Baran), Wanda Adamiak (po mężu Bednarska)
Szkoła Podstawowa nr 2 „Kabel” Ożarów, rok szkolny 1956/57, pierwsza klasa W białych sukienkach po prawej od dyrektora szkoły Wanda i Marianna. Dyrektorem był ? pan Pytkowski. Nauczycielami w tej szkole byli m.in. pan Nęk, Jerzy Krupniewski, Teresa Linowska (nauczycielka matematyki).
Szkoła powstała w 1956 roku i działała do 1997. Została połączona ze szkołą podstawową nr 1 w Ożarowie.
Marianna w Szkole Podstawowej
W dniu I Komunii Świętej Marianny w 1958 roku. Kazimierz i Władysława Skowrońscy z córkami Marianną i Elżbietą.
 |
 |
Władysława i Kazimierz Skowrońscy z córkami Marianną i Elżbietą. I Komunia święta Marianny w 1958 roku
Rodzina Skowrońskich zmieniła jeszcze dwukrotnie mieszkanie w osiedlu huckim. Najpierw na pierwsze piętro do większego pokoju. Potem na drugie piętro do pokoju z kuchnią po pani Wolańczykowej.
Marianna w pierwszej pracy w Domu Towarowym na Kruczej. Po wybudowaniu Domów Centrum przy Marszałkowskiej przeszła do pracy w Juniorze.
W 1958 rozstrzygnięto ogólnopolski konkurs na zabudowę tzw. Ściany Wschodniej, który ex aequo wygrał Zbigniew Karpiński. W roku 1960 jako generalny projektant przygotował wraz z zespołem, nowy projekt który w latach 1961-1970 został zrealizowany, co możliwe stało się dzięki podjęciu uchwały o zabudowie śródmieścia podjętej 13 stycznia 1961 roku. Nazwy obiektów dopasowano do klienteli: Wars był dla panów, Sawa dla pań, a Junior dla nastolatków. Całość działała pod szyldem Domy Towarowe Centrum. Pierwszy ruszył Junior w lipcu 1969 r., w listopadzie Sawa, a Wars dopiero w 1970 r. Obiekt był najnowocześniejszym i największym kompleksem handlowym w Polsce. Łączna długość trzech budynków wynosi 350 m, a powierzchnia 32 tys. mkw. To właśnie w DT Centrum wprowadzono innowacyjny, jak na tamte czasy, system sprzedaży: klient mógł dotknąć towaru, bez proszenia ekspedientki zza lady. W 1998 roku ze sprywatyzowanych Domów Towarowych Centrum powstała Galeria Centrum.
Kazimierz i Władysława wychowali dwie córki: Mariannę urodzoną 20 sierpnia 1949 roku po mężu Reguła oraz Elżbietę urodzoną w 1951 roku po mężu Baran
 |
 |
Kazimierz i Władysława Skowrońscy w starszym wieku.
Jak pisaliśmy wcześniej, Kazimierz jako 14.latek pracował w Hucie jako pomocnik hutnika. Pozostał wierny Hucie Szkła i pracował w zakładzie do emerytury.
Rodzina kilkakrotnie zmieniała miejsce zamieszkania w zasobach domów huckich, o czym pisaliśmy powyżej.
Władysława Skowrońska zajmowała się domem i dziećmi oraz trochę krawiectwem.
Obydwoje rodzice (gdy byli młodsi) dorabiali też podejmując się plewienia zagonów cebuli u ożarowskich rolników.
Zamieszczamy też zdjęcie pracowników Huty Szkła, na którym jest też Kazimierz Skowroński. Było prezentowane i opisane we wpisie Ludzie Huty Szkła.
Na zdjęciu w rzędzie z przodu od prawej: Jan Adamiak (ojciec Wandy Bednarskiej), Kazimierz Skowroński (tato Marii Reguły), Stanisław Żwirski (2 córki Małgorzata i Halina), Janina Kiedrowska (mama Krystyny Dąbrowskiej), Tadeusz Wołkow, Eugeniusz Zbigniew Kiedrowski (ojciec Krystyny Dąbrowskiej)
Zdjęcie zostało zrobione w Ośrodku Wypoczynkowym w Wildze, który należał do Huty i gdzie pracownicy zakładu spędzali wczasy z rodzinami. Były to drewniane domki w lesie a budynek murowany pełnił rolę kuchni i stołówki. Wczasowicze sami przygotowywali sobie posiłki..
