Przy najmniejszym stawie w Parku Ołtarzewskim rośnie bardzo charakterystyczne drzewo.
Wiąz nad stawem. Fot. G L-Z
To wiąz (ulmus leavis). Do niedawna (2017 rok) nie był samotny. Kilka metrów od niego, również nad brzegiem tego samego stawu rósł kolejny.
Dwa wiązy nad stawem: pochylony i rosnący nieco wyżej. Rok 2016. Fot. G L-Z
Już w 2013 roku był bardzo pochylony a brzeg w tym miejscu zapadł się w kierunku stawu. Jego pień w części odziemnej miał charakterystyczne przypory, których nie ma zachowane drzewo.
Wiąz w 2013 roku. Pień z przyporami, fot. G L-Z
Wiąz w 2013 roku. Pień z przyporami, fot. G L-Z
Dziś pozostał tylko pień po ściętym wiązie.
Wiąz nad stawem ma swoich lokatorów: grzyby wyrosłe w bliźnie po pękniętej korze lub odłamanym konarze oraz pająki łapiące (mamy nadzieję) komary licznie występujące w Parku.
Wiąz szypułkowy (Ulmus laevis L.)
Charakterystyka, występowanie, wymagania, zastosowanie
Wysokie i okazałe drzewo liściaste z grubym, przeważnie charakterystycznie rozszerzonym u podstawy pniem. Najmniej wymagający gatunek wiązu. Lubi gleby wilgotne do mokrych (w tym okresowo zalewane). Drzewo ciepłolubne, przy tym jednak całkowicie mrozoodporne.
Rośnie zwykle pojedynczo lub w niewielkich grupach, najczęściej wraz z jesionami, wierzbami, topolami, olszami, dębami i grabami. Wiąz szypułkowy jest ważnym drzewem leśnym. Jest też chętnie sadzony jako roślina ozdobna, przy czym ze względu na duże rozmiary najlepiej sprawdza się jako drzewo miejskie (np. parkowe lub alejowe), w ogrodach natomiast są zazwyczaj spotykane jego rozmaite odmiany ozdobne o mniejszych rozmiarach.
Istnieje około 40 gatunków wiązu: drzew lub krzewów występujących w strefie umiarkowanej półkuli północnej. W Polsce w stanie naturalnym rosną 3 gatunki, z których wiąz szypułkowy (ulmus leavis), znany również pod nazwą limak jest najpospolitszy i osiąga największe rozmiary. Następne według częstotliwości występowania to wiąz górski, czyli brzost, wiąz polny oraz wiąz holenderski, który jest naturalnym mieszańcem wiązu polnego i wiązu górskiego. Do rzadkości należy u nas wiąz syberyjski (ulmus pumila).
