Była to przedwojenna, prywatna szkoła. Mieściła się w budynku będącym własnością Jana Dobka przy ulicy Maurycego Zamoyskiego[i], obecnie Jana Zamoyskiego pod numerem 8.
Szkołę prowadziły siostry Dobek. Dom był drewniany, dość duży i stał w ogrodzie. Od ulicy Zamoyskiego miał nieduży ganek.
Dom zachował się ale po remoncie prezentuje się zupełnie inaczej niż 80. lat temu.
Działka pana Jana Dobka, Zofii Dobek i jej bliźniaczki siostry (najprawdopodobniej miała na imię Stefania lub Maria) przy ulicy Maurycego Zamoyskiego została pokazana na mapce inwentaryzacyjnej Ołtarzewa sporządzonej przez Niemców w 1943 roku.
Szkoła pani Dobek funkcjonowała na zasadzie tajnych kompletów w czasie okupacji, w roku szkolnym 1941/42 część uczniów dołączyła do kompletów prowadzonych przez siostry Urszulanki Szare SJK.
Szkoła podjęła pracę edukacyjną po zakończeniu działań wojennych pod kierunkiem pani Zofii Dobek. Funkcjonowała około 3 lata i została zamknięta przez władze komunistyczne jako prywatna inicjatywa niezgodna z przyjętą państwową ideologią.
Uczennica tej szkoły w latach powojennych pani Alina Pałucha tak wspomina tamten czas:
„Ja poszłam do pierwszej klasy do prywatnej szkoły p. Zofii Dobek. Do tej szkoły chodziliśmy 2 lub 3 lata, bo potem władza ludowa zakazała działalności szkół prywatnych i wszyscy poszliśmy do szkoły, tej która jest ciągle w Ożarowie ale jest zupełnie inna. Wtedy to był jeden nieduży budynek, niczym nie podobny do obecnego (SP nr 1 przy ulicy Szkolnej).
Gdy byłam w szkole pani Dobek przystępowałam do I Komunii Św. W prezencie dostałam obrazek z dedykacją podpisany przez właścicielkę szkoły. Obrazek ten jest dla mnie do dziś cenną pamiątką, cenniejszą chyba niż dla niejednego dziecka dziś tablet lub drogi rower. Jest to rok 1947 i wtedy dostawało się takie prezenty, no może jeszcze medalik z łańcuszkiem”.
W latach 1942-1948 prefektem szkół w Ołtarzewie był pallotyn ks. Ignacy Ciastoń SAC (1913-1988).
Na poniższym zdjęciu możemy zobaczyć uczniów szkoły pani Zofii Dobek. W ostatnim rzędzie stoją trzy dorosłe osoby: po lewej stronie pani Zofia Dobek (1897-1976), pośrodku ks. Ignacy Ciastoń SAC i na prawo pani Zofia Głodkowska (1923-2017), która pod koniec 1947 roku przeniosła się do Ożarowa i podjęła pracę nauczycielki języka polskiego.
Pani Zofia Dobek jest pochowana na cmentarzu w Ołtarzewie.
Jeśli ktoś ma wiedzę na temat tej szkoły, może podzielić się z czytelnikami w komentarzu lub wysyłając maila. Przykładowo do potwierdzenia jest imię drugiej pani Dobek, co się z paniami działo, gdzie są pochowane. Może ktoś rozpozna bliskich na załączonym zdjęciu.
Dodatkowo
Panią Zofię Dobek w Ołtarzewie, siostry Urszulanki i księdza Alfonsa Męcikowskiego SAC (1895-1946) (występującego też pod nazwiskiem ks. Alfons Leo Męczykowski) wspomina pani Jadwiga Kessler z domu Pryba.
[i] Zmiana patronów ulicy z Maurycego na Jana Zamoyskiego nastąpiła najprawdopodobniej na skutek nieznajomości historii Ołtarzewa i wkładu jaki miała kancelaria Maurycego Zamoyskiego w uporządkowaniu spraw Towarzystwa Miłośników Ołtarzewa. Sam Maurycy Zamoyski był członkiem TMO.
Anna Dobek-Vieweger
Siostra pani Zofii Dobek Anna Dobek-Vieweger została zidentyfikowana! Przeczytaj o niej tutaj.
Pierwszy raz slysze o szkole Pani Dobek po wojnie. Przecierz 1 lutego 1945 roku zaczela funkcjonowac publiczna szkola podstawowa w Oltarzewie w budynku Ksiezy Pallotynow przez dwa lata a potem dwa lata w budynku Pani Kaczmarskiej od podworza gdzie kierownikiem byl Pan Rapinski
Od piatej klasy szkola przeniosla sie do budynku Pana Wilda przy ul. Poznanskiej od strony podworza, kierownikiem byl Pan Wenerski. Ja rozpoczalem nauke w szkole od 1 lutego 1945.ukonczylem w 1951roku a wiec dobrze pamietamy I lekcje matematyki Pana Rapinskiego. Jak ktos nie nauczyl sie tabliczki mnozenia to dostawa linijka razy na reke. Rowniez lekcje polskiego Pani Maliszewskiej, potem lekcje matematyki Pani Baraniak czy chemii Pani Szota. W piatej klasie dolaczono dzieci z Umiastowa a w klasie siodmej z Ozarowa. Dlatego ciesze sie z nowych nie znanych mi wiadomosci o drugiej szkole po wojnie Pani Dobek. Dobrze ze jest taki Kurier Ozarowski ktory pozwala nam starszy wrocic wspomnieniami do czasow dziecinstwa czy mlodosci. Pozdrawiam