Niezbyt okazała lista zabytków miasta i gminy Ożarów Mazowiecki wzbogaciła się o nową pozycję.
W grudniu 2019 roku prof. dr hab. Jakub Lewicki – Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków – wpisał do rejestru zabytków nieruchomych województwa mazowieckiego budynek dworca kolejowego w Płochocinie (ul. Długa 3; gmina Ożarów Mazowiecki).
Dworzec został wybudowany w 1953 roku, choć przystanek kolejowy funkcjonował już w latach międzywojennych.
Uzasadnienie i detale opisu budynku z zewnątrz i wewnątrz znajdą państwo na profilu Mazowieckiego Konserwatora Zabytków lub w artykule.
Parterowy budynek dworca jest bryłą regularną, o przekroju kwadratu. Budynek nakryty jest czterospadowym dachem mansardowym, którego szczyt zamknięty jest prostą, kwadratową attyką z nazwą miejscowości umieszczoną na północnej i południowej jej części.
W dachu od strony południowej i północnej umieszczono po jednym oknie powiekowym a od wschodu i zachodu mamy po trzy okna mansardowe.
Narożniki budynku dworca zrealizowano w postaci niewielkich podcieni, czyniąc całą bryłę lekką.
Od strony zachodniej ścianę budynku ocienia aleja drzew, od której w kierunku zachodnim aż do szosy rozciąga się mini park.
W tym narożniku znajduje się wejście do hali dworcowej dobrze oświetlonej dużymi oknami.
Tak wygląda budynek od strony drogi dojazdowej do dworca a na końcu od strony parkingu.
Grażyna Lipska-Zaremba
Zgodnie z relacjami zmarłego w 1995 r. p. Mieczysława Łysakowskiego, mieszkańca ulicy Dworcowej, położonej obok dworca kolejowego w Płochocinie, znaczna część prac przy budowie tego obiektu wykonana została w ramach akcji społecznych, w które włączyła się lokalna społeczność (choć okolice dworca były wówczas mało zabudowane). Zarówno stary peron PKP w Płochocinie (rozebrany w dekadzie lat 90. XX w.), jak i budynek dworca kolejowego powstał na fundamentach, do których budowy wykorzystano gruzy ze zniszczonej podczas II wojny światowej Warszawy.